Constructief glas

Glas is net zo druksterk als beton, zo lang de krachten op een goede manier in het glasvlak worden geleid. De toepassing van glas als constructiemateriaal is erg interessant maar vereist een goede beheersing van de theorie en de praktijk.

De goede eigenschappen voor drukkracht van glas komt samen met erg lage sterkte bij trekkracht. Daarbij komt dat glas bros is en zonder waarschuwing kan breken. Construeren met glas is daarom veeleisend voor het ontwerp. Toch kiezen architecten er steeds vaker voor om een zo transparant mogelijke constructie te maken. Daarbij kunnen glazen vinnen een belangrijke rol vervullen.

De glazen koepel van de Selimiye Moskee in Haarlem is een primeur in het gebruik van constructief glas. Het is de eerste zelfdragende glazen koepelconstructie zonder zichtbare staalconstructie. De vijfkantige rozetten fixeren de hoekpunten van de glaspanelen en zijn verbonden met trekstaven in de voegen waarmee de totale constructie wordt voorgespannen. Met deze voorspanning wordt voorkomen dat trekkrachten kunnen optreden.

Het ‘Victoria en Albert Museum’ in London is een voorbeeld waar het construeren met glas tot een hoogtepunt komt. In dit project bestaat de draagconstructie van het dak uit glazen liggers van 3 lagen glas met tussen de lagen translucente folies. Deze glazen vinnen hebben een lengte tot 11 meter. Naast de complexiteit van het construeren van de liggers, was de vorm van het dak ook een grote uitdaging. Doordat het niet mogelijk was een plat dakvlak te realiseren tussen de bestaande geometrie van de omliggende dakranden is een dubbelgekromd dakvlak ontworpen. De isolatieglas panelen zijn in een vlakke basisvorm op de constructie gelegd en geklemd in een getordeerde vorm.
Het project heeft de ‘Structural Design of the Year Award’ gewonnen op het World Architecture Festival 2010 in Barcelona en is daarmee een uniek voorbeeld van de toepassing van constructief glas in vrije vormgeving.